Geef jij thuis?

๐†๐ž๐ž๐Ÿ ๐ฃ๐ข๐ฃ ๐ญ๐ก๐ฎ๐ข๐ฌ?

โ€œ๐˜ˆ๐˜ญ๐˜ด ๐˜ซ๐˜ฆ ๐˜ฆ๐˜ค๐˜ฉ๐˜ต ๐˜จ๐˜ฐ๐˜ฆ๐˜ฅ ๐˜ธ๐˜ช๐˜ญ๐˜ต ๐˜ธ๐˜ฐ๐˜ณ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ช๐˜ฏ ๐˜ซ๐˜ฆ ๐˜ท๐˜ข๐˜ฌ ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ฃ๐˜ฐ๐˜ท๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ฆ๐˜ฎ๐˜ช๐˜ฅ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ฅ ๐˜ด๐˜ถ๐˜ค๐˜ค๐˜ฆ๐˜ด๐˜ท๐˜ฐ๐˜ญ ๐˜ธ๐˜ช๐˜ญ๐˜ต ๐˜ป๐˜ช๐˜ซ๐˜ฏ, ๐˜ฎ๐˜ฐ๐˜ฆ๐˜ต ๐˜ซ๐˜ฆ ๐˜ป๐˜ฆ๐˜ด ๐˜ฅ๐˜ข๐˜จ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ธ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ฅ๐˜ฆ ๐˜ป๐˜ฆ๐˜ท๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜ฅ๐˜ฆ ๐˜ฅ๐˜ข๐˜จ ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฐ๐˜ท๐˜ฆ๐˜ณ ๐˜ฏ๐˜ข๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ฏ.โ€

Was getekend: mijn vader.

Een uitspraak die in de huidige tijd heel wat wenkbrauwen doet fronsen.

Zes dagen werken wordt tegenwoordig als veel, wellicht veel te veel, ervaren.

Alsof je dan geen privรฉleven kunt hebben.

Geen tijd voor je gezin.
Geen tijd voor vrienden en familie.
Geen tijd voor leuke dingen.
Laat staan, tijd over voor jezelf. Wat dat ook moge betekenen.

Niets is echter minder waar.

Tijd is er genoeg. Ook voor je privรฉleven.
Het ligt er maar net aan hoe je ermee omgaat.

Stel, je werkt inderdaad zes dagen per week.
Wat tegenwoordig bovengemiddeld veel is.

Van zeven uur โ€™s ochtends tot zeven uur โ€™s avonds.
Twaalf hele uren, wat tegenwoordig ook bovengemiddeld veel is.

Waar mijn vader over zou zeggen: โ€œNou, dan ben je tenminste van de straatโ€.

Daarna ga je naar huis.

Van zeven uur โ€™s avonds tot zeven uur โ€™s ochtends.
Twaalf hele uren.

Hoe benut je die?

Uiteraard slaap je een uur of zes, zeven of acht.
Maar dan heb je nog altijd een uur of vier, vijf of zes over.

Zes dagen op een rij.
En dan heb je ook nog eens de hele zondag.

Tel ze maar eens allemaal op.
Een hoop waardevolle uren die je stuk voor stuk kunt benutten.

Veel mensen doen dit helaas niet.
En verspillen veel, potentieel waardevolle, privรฉ-tijd.

Komen wel thuis, maar geven niet thuis.

Zijn moe en hebben nergens zin meer in.

Hangen in stilte op een bank.
Voor de TV of een ander scherm.

Doen in die uren weinig tot niets.
Zeggen in die uren weinig tot niets.

Zijn wel in verbinding met alles en iedereen.
Behalve met de mensen waar ze het meeste van houden.

Met alle gevolgen van dien.

Weinig tot niets leidt altijd tot: weinig tot niets.

En dat leidt uiteindelijk tot de duurste kostenpost van een leven: spijt.

Als ik eerlijk terugkijk, had ik veel meer tijd met mijn kinderen kunnen besteden.
Meer aandacht voor mijn partner moeten hebben.
Heel anders met mijn tijd kunnen omgaan.
En dingen moeten doen die er wel toe deden.

Hoe zou je leven eruitzien als je jouw privรฉ-tijd optimaal gaat benutten?

Op een manier die nooit voor spijt kan zorgen.
Enkel voor een glimlach.

Denk er eens over na.

Welk verschil zou het maken?
Niet alleen voor jezelf, maar ook voor de mensen om je heen.

Dit stuk gaat niet over hoeveel dagen je moet werken.
Dat is voor iedereen anders en ieder zijn eigen keuze.

Het gaat over wie je bent als je thuis bent.
Over hoe je op komt dagen.

Dat kun je namelijk zelf kiezen.
Dus kijk eens goed naar jezelf.

Ben jij thuis als je thuis bent of geef je niet thuis?

Het is aan jou.

Meer artikelen